Bienvenida

Ola a tod@s.

Esta Informacion esta de Wikipedia y Youtube y Rios Galegos

Traballo Feito por
Nome:Iago Bernadez Alvarez
Colexio: I.E.S. Coruxo
Curso:2ºB

Serpentes(Ophidia)

As serpes (Serpentes) ou ofidios (Ophidia) son unha suborde de Reptilia (réptiles) Pertencente ao Diapsida orde Squamata, superorde de Lepidosaurios, que se caracteriza pola ausencia de pernas e o corpo moi amplo. Se se orixinaron no período Cretácico.

As serpes caracterízase pola ausencia das extremidades e o corpo estendido. Algunhas das mordeduras son velenosas, utilizados para matar ás súas presas antes de ingerirlo. Outras serpes matan ás súas presas por Constricción, por exemplo estrangulación.

Recoñece 456 xéneros e máis de 2.900 especies. [1] [2] Por suposto, estas serpes lle derivan dalgún tipo de lagarto, pero os detalles concretos da súa orixe non son claras.
En Catelan: Serpiente

Ave Carroñera (Caracara plancus)

O Caracas, caricari, Caracas Pato, porco, Pato ou traerá (Caracas) é unha especie de ave Falconiformes familia Falconidae. É unha gran ave Predator (55-60 centímetros de longo).
Carancho

Presenta no cumio da cabeza enegrecida, o resto e fóra de gorxa branca, peito e costas con liñas de longo e marrón e negro ao gris. No voo el amosa unha mancha clara e branco a súa cola acaba cunha banda negra.

A pel do rostro é descuberto, unha característica das aves necrófaga, ou sexa, alimentación de animais mortos. É tamén un cazador oportunista e moitas veces ataca animais mozos ou feridos, utilizando como método o asalto inicial sobre os ollos, labios e rexión anal, de modo que as presas indefesa progresivamente ata que finalmente morre e é consumido. O seu movemento é máis terra e andadores son máis de outras aves de rapina.

Alternando en voo batendo, tamén tende a planta en círculos. Dá un son áspero e forte.

En Castelan: Ave Carroñera

O corzo ou corza (Capreolus capreolus)

O corzo ou corza (Capreolus capreolus) é un pequeno cervídeo comunmente encontrado na Europa e Asia, posuidor de galladas curtas, puntiagudas, e pelaxe avermellada no verán, e marrón-acinzentada no inverno.A pelaxe é dunha cor castaña cunha lixeira tonalidade vermella en ámbolos dous sexos durante o verán, adquirindo unha tonalidade cincenta no inverno, momento que aparece unha mancha branca no lombo. O ventre é dunha cor máis clara que a espalda. As femias conviven con unha ou dúas crías que tiveron no ano. No é raro que algunhas persoas, ó descubrir unha cría na espesura, a consideren abandoada e a leven. Este é probablemente o maior perigo ó que se enfrentan os corzos, pois rara vez adáptanse á domesticación e morren ós poucos días.Pola súa parte os machos soen ser solitarios ou vivir cunha femia e as súas crías. O corzo é unha especie cinexética en tódala súa distribución, sendo a su caza unha actividad moi frecuente en toda Europa central e na península ibérica. En España abunda especialmente na parte norte, e chega polo sur ata o mar de Alborán. 

En castelan: Corzo

Animais: Teixugo. (Meles meles.)

Descripcion:
De aspecto pesado e forte. O seu habitat case sempre é nas raíces das árbores sobre todo carballos.
Non moi lonxe están as súas letrinas ou cagadeiros, pequenos buratos na terra. A súa vida faina de noite. Come sobre todo vexetais, pero tamén insectos, miocas , caracois, lesmas, un pouco de todo.
É moi rutinario e así non é dificil de cazar.

En Castelan: Porco Teixo.

Animais:. Raposo. (Vulpes vulpes.)

Descripción:

O raposo é moi abondoso actualmente en Galicia. Non é un mamífero fluvial, nin moito menos, pero atópase con frecuencia en calquera lugar.

Temos levado moitos xustos, e digo temos, xa que tamén o raposo entra na historia. Ocorreu máis dunha vez, estando pescando, caladiño e quedo, moi quedo, de atoparme con este animal, totalmente por sorpresa. Xa o dixen : o susto foi grande polas dúas partes. O raposo é para mín un mamífero que admiro e respeto.

En Castelan: Zorro

Animais: Garduña (Martes foina.)

Descripcion:

Trátase dun animal típico en Galicia nos nosos montes, preto ou non dos ríos. En tempos abondaba moito máis que hoxe, os seus problemas principais son os incendios e a caza.

Non é dificil vela preto dos matorrais densos e altos. A Garduña inda é bastante común en Galicia.

É o terror dos galiñeiros, xa que o que non pode levar de tódolos xeitos dalle morte, logo, come o que pode e as veces quédase a dormir no galiñeiro. É a súa perdicción...

En Castelan:Garduña

Arbusto: Acivro. (Ilex aquifolium L.)

Descripcion:

O acivro (Ilex aquifolium L.) é unha árbore perenne da familia aquifoliáceas. Medra en bosques no oeste, centro e sur de Europa. En Galicia dáse sobre todo nas zonas montañosas e chuviosas do centro e interior. Podemos atopalo tamén con frecuencia como planta ornamental nos xardíns, onde se dan numerosas variedades, adoito con follas bordeadas de amarelo (formas variegadas).

O nome do xénero procede do latín ilex, nome co que os romanos designaban a aciñeira (Quercus ilex), pola semellanza das súas follas coas desta árbore. O nome específico procede do latín acus, agulla, e folium, folla, por te-las follas espiñentas.

En Castelan: Acebo.

Arbusto: Toxo. (Ulex europaeus)

Descripcion:

Arbusto moi espiñento. De 0,6 a 2 metros, con moitos talos ramificados, asurcados ou acostelados.
Ramiñas hirsutas (con pelos), con pelos grises ou pardo-roxizos. Espiñas finais de 12-30 mm, largas, robustas e dereitas. Carece de verdadeiras follas.
Flores algo olorosas e con peliños, cáliz amarelo; pétalos de 13-20 mm, amarelo claro.
Froito negruzco de 11-20 mm, moi veloso de semillas un pouco tóxicas.
Febreiro a xuño. As veces tamén en outono (por suposto refírese o toxo arnal).
En Galicia hai tres tipos de toxo, está é a razón pola que se dí que en Galicia, e dende logo é certo, o toxo sempre está en flor.
O toxo é de distribución atlántica dase en toda a fachada occidental europea.
En Castelan: Tojo

Arbustos: Xesta(Cytisus Scoparius L)

Descripción:

Ramillas xeralmente con 5 ángulos aplastados como costelas, as veces alados lateralmente.

Froito lampiño.

Arbusto de ata 3 metros, moi ramificado.

Ramas erectas, inclinadas ou tumbadas, verdes, as veces sedosas de xóvens.

Foliolos ovoides, con pelos adosados ou lampiños.

Arbusto: Arandeira.( Vaccinium myrtillus)

Descripcion:

A arandeira (Vaccinium myrtillus) é un arbusto da familia das ericáceas.
De pequeno tamaño, entre 15 e 35 cm, medra en bosques, páramos e en zonas de montaña. As pólas, verdes, son triangulares e as súas flores, pequenas e verdosas, teñen os pétalos xunguidos formando un globo. As follas son ovais, dentadas e puntiagudas. Raramente cultivadas, o seu froito, o arando, recóllese das plantas bravas, sobre todo en Escandinavia e Polonia. O fruto, comestíbel e de cor morada, ten taninos, ácido cítrico, ácido málico e, o que é infrecuente, ácido benzoico. En Galicia atópase nos montes non explotados por riba de 700 m.
En Castelan: Arándano.

Arbusto: Carqueixa. (Chamaespartium tridentatum).

Descripcion:
As carqueixas son bastante frecuentes, sobre todo onde hai matogueiras e brezais, en ríos das serras de Lugo e Ourense.
Trátase dun arbusto erecto moi ramificado e pode botar ata 70 cms. e inda máis. Ten a flores amarelas, como se ve na fotografía. As folliñas están estarricadas ó longo do tallo, esta é unha particularidade que a distingue perfectamente. Da carqueixa, falaba marabillas o Monxe Frei Martín Sarmiento, a quen se lle dedica o día das Letras galegas no 2002.
Na fotografía carqueixas en Chandrexa de Queixa, no río Navea.
En Castelan: Carquesa.

Fin
Vivamos como galegos